2022 - ΕΤΟΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑΣ ΚΙ ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ

Στην ατέρμονη διαδοχή των χρονικών κύκλων το 2022 ας ευθυγραμμίσει τον άνθρωπο με το υψηλό του πεπρωμένο, διανοίγοντας τις πύλες της Αλήθειας, της Γνώσης και της Δύναμης, οδηγώντας τον στον δρόμο της αυτοπραγμάτωσης και της υλοποίησης κάθε στόχου.

Η νέα χρονιά να φωτίσει το πνεύμα, να διευρύνει την αντίληψη, ευχές θάλλουσες, βγαλμένες από την μαγική διάσταση της καρδιάς και του πνεύματος την υψηλή δόνηση για ένα διαφορετικό, ξεχωριστό και ευτυχισμένο 2022, λουσμένο με τα φωτόνια της συνειδητότητας και της αφύπνισης.

Το 2022 να βιώσουμε το θεϊκό άγγιγμα της άχρονης απεραντοσύνης, να νιώσουμε το θαύμα, να ζήσουμε το παν.

Η σπείρα του χρόνου καθρέφτης της σπείρας του γενετικού μας κώδικα, να σηματοδοτήσει το 2022 με τις ανώτερες αξίες της ΔΙΑ-Νόησης και του ελληνικού Λόγου, να ωθήσει τον άνθρωπο στην αυτογνωσία σχίζοντας δια παντός τα σκοτεινά πέπλα της άγνοιας και της λήθης…

Το 2022 είθε να είναι η χρονιά της εξόδου από τα σκοτάδια της γενετικής σκλαβιάς που απεργάζονται οι παγκοσμιοποιητές με εργαλεία τις μεγάλες επανεκκινήσεις τους και τις νέες «κανονικότητες...».

Αργύρης Καραβούλιας

Το Πανανθρώπινο Μήνυμα των Χριστουγέννων...

Το πέρασμα στην γήινη ενσάρκωση ηλιακών θεοτήτων συντελεί από την απαρχή του χρόνου στην φωτεινή μας πλεύση μέχρι την θεϊκή αυτοπραγμάτωση που αποτελεί την ουσιαστική επιτομή του «αναθρών ά όπωπε …».

Με την έλευση των Χριστουγέννων o γήινος άξονας συγχρονίζεται στην επικράτεια της θεότητας κομίζοντας στο πεπερασμένο την ευκρασία του απείρου.

Τα φετινά Χριστούγεννα ας γευτούμε την ύψιστη πνευματική περιπέτεια του άνω θρώσκω συντονίζοντας την ζωή μας με την ανιδιοτελή αγάπη που ευαγγελίζεται το πανανθρώπινο μήνυμά τους!

Το αστέρι των Χριστουγέννων με το χαρμόσυνο φως του να φωτίσει την ομορφιά της ψυχής μας οδηγώντας στον δρόμο της γέννησης της αλήθειας, της ανα-γέννησης και της αυτοπραγμάτωσης μας…

Ευχές πηγάζουσες από την καρδιά για την συμμετοχή μας στην ουσιαστική μέθεξη της γέννησης του θεανθρώπου, βγαίνοντας οριστικά από τα σκοτάδια που επιβάλλουν μισάνθρωπα συστήματα και καταχθόνιες εξουσίες στο όνομα υγειονομικών ολοκληρωτισμών.

Χρόνια Πολλά και Καλά Χριστούγεννα γεμάτα από την απαυγάζουσα χαρά τους και το θεϊκό τους αγκάλιασμα…

Αργύρης Καραβούλιας

Ζήσε το όνειρο…ονειρέψου την ζωή...!

Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα της σημερινής κοινωνίας και της ζωής μέσα σε αυτή έχει να κάνει με τον τρόπο που αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου.

Σε μία κεκτημένη ταχύτητα όπου αυτά που μπορείς να δεις είναι εκ των προτέρων παρατεταγμένα έτσι που μόνο την σκιά τους μπορείς να συλλάβεις, άλλωστε δεν υπάρχει υπόσταση μεγαλύτερη πέραν της σκιάς στα πράγματα που η κοινωνία σαν μόρφωμα σου επιτρέπει να δεις, σε μια τέτοια κοινωνία ο χρόνος λογαριάζεται πολύτιμος.

Ο πίνακας Le Principe du plaisir ή γνωστός και ως Portrait of Edward James (Η αρχή της ευχαρίστησης/Πορτραίτο του Εντουαρντ Τζέιμς) του Ρενέ Μαγκρίτ

 

Το τι ακριβώς σημαίνει αυτό το πολύτιμος μπορούμε να το φανταστούμε. Κατά πως λογαριάζονται και τα δάση πολύτιμα, εφόσον έχουν πρώτα γίνει μια μάζα από κάρβουνο…

Σε αυτό τον πολύτιμο χρόνο που σαν χοάνη γεμίζεται με πάσης φύσεως σκουπίδια και που σαν αυτόματα ποτέ δεν μπαίνουμε στον κόπο να την καθαρίσουμε, η στιγμή της ζωής μας φαντάζει σαν παραίσθηση μανιακού καλλιτέχνη.

Δεν μπορείς να ζήσεις την στιγμή όταν τρέχεις πίσω από την ιδέα χρόνο για να προλάβεις την αυταπάτη σου. Και σε αυτή την πλύση εγκεφάλου που υφιστάμεθα από πολύ νωρίς, το κομμάτι εκείνου του εαυτού μας που θέλει να ονειρευτεί πίσω από τον χρόνο, έχουμε μάθει να το παραπετάμε σαν αχρείαστο, αφού έτσι και αλλιώς δεν αποφέρει λογιστικά αθροίσματα στην κενότητά μας.

Η σαν στοιχειωμένη με τρόμο απαίτηση να είσαι πρακτικός σήμαινε να αποφεύγεις να ονειρεύεσαι, να ονειρεύεσαι με γνώμονα την λογική, την πειθαρχημένη λογική, εκείνη που σε περικλείει στις απόψεις των άλλων.

Δεν μπορώ να φανταστώ φτωχότερη ζωή από μια ζωή χωρίς όνειρα, χωρίς παραμύθια, χωρίς φανταστικά σύμπαντα όπου τα πάντα είναι πραγματοποιήσιμα και όλα πλάθονται σε ένα διαρκές και άχρονο τώρα. Τίποτα περισσότερο δηλαδή από αυτό για το οποίο πλαστήκαμε.

Και όμως περνάμε την ζωή μας φυλακισμένοι σε μια άκαμπτη λογική που θέλει την πραγματικότητα συμπαγή και δεδομένη, που θέλει τις ζωές μας δοσμένες και προδιαγραμμένες, που θέλει το δυναμικό μας προεξοφλημένο και μετρήσιμο.

Ονειρεύομαι σημαίνει πλέον δίνω στον εαυτό μου την δυνατότητα να κρυφοκοιτάξει για κλάσματα του δευτερολέπτου σε εκείνη την θάλασσα του αγνώστου και με μιας να γυρίσει το βλέμμα τρομαγμένο μήπως και παρασυρθεί από την απόκοσμη αύρα της.

Φοβούμαστε να γευτούμε το όνειρό μας, να αφήσουμε ελεύθερους τους εαυτούς μας να τρέξουν προς τα όνειρά τους, να ξεχάσουν την φυλακισμένη τους εκδοχή για τον κόσμο και την θεώρησή τους από την κλειδαρότρυπα για αυτόν και να ανοιχτούν στο πέλαγος του απρόσιτου και του ονειρικού.

Τα πράγματα ακολουθούν συνήθως την πορεία εκείνη που το δικό μας εσωτερικό φως μπορεί και διακρίνει, και όσο λιγότερο αυτό το φως τόσο περισσότερο αγκομαχάς πίσω από συνταγές άλλων για την ζωή, πίσω από πρέπει και επιβάλλεται, αδυνατώντας να δημιουργήσεις εσύ τα όνειρά σου και να ζήσεις εκεί.

Να γίνεις ήλιος και σελήνη, να μοιραστείς με όλα τα πλάσματα τα δώρα του θεού που σαν συμπαντικό παιδί του σου χάρισε, να γεμίσεις κάθε γνωστό και άγνωστο σύμπαν με την παρουσία σου.

Δεν υπάρχει πιο τραγική μοίρα για τον άνθρωπο, αυτό το παιδί των

ονείρων, από αυτή που του επεφύλασσε η πραγματικότητα που μέσα στην τρομώδη αϋπνία του δημιούργησε. Ξέχασε τα όνειρά του, φοβάται να ονειρευτεί, να αποδράσει από το ψεύτικο κελί του, να χαθεί σαν έκλαμψη στο πιο μακρινό σημείο του παντός, να γεννηθεί και πάλι δημιουργώντας αυτός την ζωή του.

Τα όνειρα πλέον που κάνουν οι άνθρωποι έχουν το απωθημένο της καταναλωτικής σχιζοφρένειας, όσο πιο κοντά στην πραγματικότητα ονειρεύεσαι τόσο πιο μακριά από την πηγή σου αρρωσταίνεις. Άλλωστε «και όλα όσα βλέπουμε και όσα νομίζουμε, το όνειρο ενός ονείρου είναι μονάχα…».

© Αργύρης Καραβούλιας (δημοσιευμένο άρθρο σε έντυπο του ημερήσιου τύπου)

ΥΓΕΙΝΟΜΙΚΟΙ ΣΕ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Στον αντίποδα της τυραννικής επιβολής των emv-ολίων και της υποχρεωτικότητας οι υγειονομικοί που βρίσκονται σε αναστολή εργασίας, επειδή έπραξαν το αυτονόητο, δεν συναίνεσαν σε ιατρικές πράξεις που γίνονται χωρίς τη θέληση του ατόμου, συνεχίζουν ακάθεκτοι τον αγώνα τους μέχρι αυτός να δικαιωθεί, μέχρι να αρθούν τα περιοριστικά μέτρα της υγειονομικής δικτατορίας.

Αν ως κοινωνία συνεχίζουμε αμέτοχοι και θεατές σε αυτό το έγκλημα κατά της δημοκρατίας που συντελείται, αν συνεχίζουμε χωρίς να σταθούμε όλοι στο πλευρό όλων αυτών που βρίσκονται στον δρόμο, επειδή δεν συναινούν με τους νέους Μένγκελε, το μέλλον που μας περιμένει θα είναι από δυστοπικό έως ανύπαρκτο.

Αν κάποιοι νοιάζονταν για την υγεία μας, θα είχαν φροντίσει από πολύ νωρίς να εξυγιάνουν αυτόν το δυσώδη τόπο της δημόσιας υγείας, που εργολαβικά και μαφιόζικα, οι πολιτικοί με τις υποστηριζόμενες από αυτούς συντεχνίες τον διέλυσαν οριστικά.

Επειδή το κορωνό-αφήγημα πρέπει να κρατάει αναμμένη την φωτιά της παγκοσμιοποίησης, και οι μεγάλες επανεκκινήσεις πρέπει για να ευδοκιμήσουν να χαράξουν ευδιάκριτα τα ίχνη τους στο σώμα μας, δεν πρέπει ποτέ να αποδεχτούμε καμία υποχρεωτικότητα στους emv-ολιασμούς για τον υποτιθέμενο ιό , ποτέ καμία ιατρική πράξη στο σώμα μας χωρίς την δική μας συγκατάθεση και συναίνεση.

Αργύρης Καραβούλιας

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΑΝΑΣΥΝΔΕΣΗ...

Ενορχηστρωμένα και μεθοδικά γίνεται μια παγκόσμια πλύση εγκεφάλου για να επικρατήσει η μονομερής λογική της αλλοπαθητικής (ή συμβατικής) ιατρικής. Μέχρι τώρα οι εναλλακτικές θεραπευτικές μέθοδοι για πολλούς ανθρώπους ήταν το επόμενο στάδιο, οδηγούνταν σε αυτές μετά τα αδιέξοδα που συναντούσαν κατά την επαφή τους με τη κατεστημένη ιατρική, που ασφαλώς δεν έχει καμία σχέση με την έννοια του όρου όπως την ανέδειξε ο ηνίοχος Ιπποκράτης, μια ιατρική που πολλές φορές δεν είναι τίποτα περισσότερο από θλιβερή μαριονέτα των φαρμακευτικών καρτέλ.

Τα τελευταία δύο χρόνια, με αφορμή την «ψευτοπανδημία..» ενός «ψευτό-ιού…», η ανθρωπότητα διολισθαίνει με μεγάλη ταχύτητα σε επικίνδυνα μονοπάτια που οδηγούν σε απελπιστικά αδιέξοδα και τα οποία καταλήγουν σε ένα εφιαλτικό τέρμα.

Αυτή η παγκόσμια μεθόδευση για υποχρεωτικούς εmv-ολιασμούς από σκευάσματα που δεν είναι εmv-όλια και δεν έχουν να κάνουν με καμία ανοσοποίηση όπως θέλουν να τα πλασάρουν, εξυπηρετεί άλλους σκοπούς πέραν της επιστήμης και συνάδει με τις επιταγές της παγκοσμιοποίησης και της υλοποίησης της ατζέντας των επικυρίαρχων για την νέα κανονικότητα.

Κυρίως όμως μέσα από όλο αυτό τείνουμε να ξεχάσουμε πως η επιστήμη της ιατρικής, όπως εφαρμόστηκε τα τελευταία διακόσια χρόνια κυρίως στον δυτικό κόσμο, περιόρισε τον άνθρωπο σε ένα στενό και αδιάφορο βιολογικό πλαίσιο αδιαφορώντας για την ψυχική του υπόσταση, την δονητική του ταυτότητα, την παντού και πάντα παρούσα σύνδεση ύλης και πνεύματος, την επαφή με την ολότητα.

Οι εξουσιαστικοί μηχανισμοί με την κερδο-ιατρική που τους εκπροσωπεί επιχειρούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε ότι ολόκληρο το σύμπαν δεν είναι τίποτα άλλο από ενέργεια σε διάφορα μήκη κύματος, που δονείται σε διαφορετικές συχνότητες. Οι υψηλότερες συχνότητες είναι καθαρό φως, οι σκέψεις και τα συναισθήματά μας είναι απλώς διαφορετικές συχνότητες δόνησης, ακόμα και το φυσικό μας σώμα δεν είναι τίποτα άλλο από συμπιεσμένη ενέργεια.

Αυτό που βιώνουμε ως «θετικές» σκέψεις είναι ενεργειακά πρότυπα που είναι διαυγή και αραιά, ενώ τα ενεργειακά μοτίβα της «αρνητικής» σκέψης είναι πιο σκοτεινά και πυκνά (Δονητική Ιατρική, Richard Gerber, M.D.). Τα πάντα αποτελούν ένα ενιαίο πεδίο και ο άνθρωπος πρέπει να ευθυγραμμιστεί με την Μεγάλη δική του Επανασύνδεση και να αχρηστέψει την Μεγάλη Επανεκκίνηση της Νέας Τάξης Πραγμάτων.

Πέραν της εmv-όλιο-ιατρικής, άλλες ιατρικές μέθοδοι όπως π.χ. η ομοιοπαθητική, ενισχύουν την ενεργειακή φύση του ανθρώπου για να μπορέσει να επέλθει ουσιαστική και αληθινή θεραπεία, η λήψη ενός φαρμάκου είναι μέρος μιας αλληλοσυσχέτισης δονήσεων, ενεργειακών πεδίων, νοητικής στάσης, πνευματικής σύνδεσης του ατόμου με την κοσμική πηγή, αγκαλιάσματος του φυσικού και ενεργειακού σώματος.

Σήμερα, φαίνεται πως “το φάντασμα στην μηχανή” (*υπονοείται ο ανθρώπινος νους που κινεί το σώμα αν το δούμε ως μια μηχανή. Όρος που έχει επικρατήσει από το βιβλίο Ένα Φάντασμα στη Μηχανή του Arthur Koestler), έχει ξεχαστεί βλέποντας μόνο την μηχανή.

Ο άνθρωπος σε μια κρίσιμη και μοναδική καμπή στην ιστορία του ή θα αναλάβει δράση ως επιτομή της αποστολής του ακυρώνοντας τα σενάρια που τον μετατρέπουν σε άψυχη μαριονέτα, ή θα καταλήξει ιστορική ανάμνηση, σε ένα ψηφιακό μέλλον ενός θνήσκοντος δυστοπικού κόσμου.

Αργύρης Καραβούλιας

Η ΠΑΓΙΔΑ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ...

Αγκιστρωμένοι στην παγίδα του φόβου οι άνθρωποι παραλύουν φυσικά και ψυχικά, αδυνατούν να σκεφτούν λειτουργικά και να προγραμματίσουν με έλλογο τρόπο την ζωή τους, καταλήγουν εύκολα θύματα, μετατρέπονται χωρίς να αντισταθούν σε κατευθυνόμενες μαριονέτες τις οποίες οποιοσδήποτε… μπορεί να χειριστεί κατά το πως τον βολεύει.

Είτε με πρόσχημα την οικονομική κρίση, είτε λέγεται πανδημία, είτε λέγεται κλιματική αλλαγή, είτε μεγάλη επανεκκίνηση, πάντοτε οι αφανείς μηχανισμοί που κυβερνάνε τον κόσμο και επιθυμούν τον στραγγαλισμό της ελευθερίας, εφευρίσκουν τους ανάλογους όρους και τρόπους για να περικλείσουν στην ατζέντα του τρόμου την ανθρωπότητα.

Για να συμβεί αυτό φροντίζουν προηγουμένως να έχουν εξασφαλίσει τον φόβο των ανθρώπων γιατί μέσω του φόβου καταφέρνουν να σβήσουν κάθε ίχνος λογικής, δεν αφήνουν ίχνος κριτικής σκέψης και αντίληψης, μετατρέποντας τελικά τον άνθρωπο σε ένα τυποποιημένο εμπόρευμα· φτάνοντας μέχρι το σημείο της κατάντιας να δέχεται να σκαναριστεί για να εισέλθει σε εμπορικό ή όποιο άλλο κατάστημα.

Στην σημερινή κοινωνία όπου κυβερνά η διαφθορά και η χυδαιότητα, όπου κυριαρχεί η μετριότητα και πρωτοστατεί η άγνοια, οι άνθρωποι έχουν γίνει στην κυριολεξία τα φοβικά δεκανίκια σκοτεινών μηχανισμών που στο όνομα της δήθεν ασφάλειάς τους, έχουν μετατραπεί σε άβουλα και παθητικά όντα.

Χωρίς ίχνος ζωτικής ενέργειας μέσα τους, χωρίς ίχνος ψυχικής ευφορίας, αποκομμένοι δια παντός από την μαγεία της αληθινής ζωής, αδυνατούν ακόμα και να αντιληφθούν την ύπαρξη της ουσιαστικής σύνδεσης με αυτή την μαγεία, την απείρου ομορφιάς πνευματική περιπέτεια που αυτό προϋποθέτει.

Αργύρης Καραβούλιας

Ελευθερία : Η αρετή του Έλληνα

Η αρετή και η τόλμη φλογίζουν  την ψυχή του Έλληνα και κραδαίνουν το πνεύμα της ελευθερίας στα υψώματα του χρόνου, παντοτινά μαχόμενος απέναντι σε όσους επιβουλεύονται την πατρίδα του, σε όσους θέλουν να λυγίσουν την εθνική του συνείδηση.

Το 1940, εκείνο το ξημέρωμα της 28ης Οκτωβρίου, ο Ιωάννης Μεταξάς, ένας αληθινά Έλληνας Πρωθυπουργός, τασσόμενος στην ηρωική γραμμή των διαχρονικών αξιών όπως εκπορεύονται από τα εθνικά μας νάματα, απάντησε στο ιταλικό τελεσίγραφο για την μη παρεμπόδιση, από την ελληνική πλευρά, των ιταλικών στρατευμάτων καθώς θα εισέρχονται στα ελληνικά εδάφη, «Δεν δύναται ούτε λόγος να γίνει περί ελευθέρας διαβάσεως» για να συνοψίσει την τελική απάντηση της Ελλάδας στο ιστορικό «Πολύ καλά λοιπόν, είναι πόλεμος».

Αυτόν τον πόλεμο τον κηρύττουν Έλληνες κι όχι πολιτικοί-κομματικά όργανα, μίσθαρνα φερέφωνα αλλότριων συμφερόντων που το μόνο που κάνουν είναι να μειώνουν καθετί εθνικό, να ζημιώνουν τα ελληνικά συμφέροντα, να βλάπτουν τον ελληνικό λαό.

Δυστυχώς σήμερα είναι σε υπεραφθονία, και ένας ολόκληρος λαός δέχεται εξ΄ αιτίας τους η χώρα του να συρρικνώνεται, να αποδυναμώνεται στον διεθνή ορίζοντα, να φτωχοποιείται  και να ξεπουλιέται, δέχεται την προδοσία και τον αφανισμό του ωσάν να έχει υποστεί ιστορική λοβοτομή.

Ας ντύσουμε ξανά την ψυχή μας με το ζωοποιό φως της ελληνικής μας σημαίας, ας αφήσουμε το πνεύμα μας να στεφανωθεί με την δόξα του διαχρονικού ελληνισμού, ας γίνουμε ξανά γροθιά απέναντι στους νέους επιδρομείς που παραποιούν την ιστορία μας και ψέγουν καθετί ελληνικό.

Είτε ο εχθρός έρχεται με όπλα ως κατακτητής, είτε μεταμφιεσμένος σε υπερασπιστή της υγείας μας κραδαίνοντας σύριγγες και φίμωτρα για να σβήσει την αλήθεια, το χρέος μας είναι πάντοτε η μέχρις εσχάτων αντίσταση, η επαναγέννηση στην ελληνική μας δόξα και λαμπρότητα, η εκφώνηση και πάλι της ιαχής του Άρεως, ΑΕΡΑ, μέχρι να συντριβούν τα αλλότρια όντα που βάλλουν κατά της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας του ανθρώπου.

Αργύρης Καραβούλιας