Βολές ήθους απέναντι στην υγειονομική παράνοια...

Στους καιρούς της δυστοπίας που ζούμε, της καθολικής εφαρμογής απάνθρωπων νόμων και κανονισμών που προσπαθούν να εφαρμόσουν τα παρηκμασμένα συστήματα διακυβέρνησης, σε αυτούς τους ου μενετούς καιρούς, τα πάντα τείνουν να παραμορφώνονται, να εκτρέπουν της τροχιάς τους και να ακολουθούν την πτωτική τους πορεία μέχρι την άβυσσο…

Ιδίως μετά την χρυσωμένη αφορμή της κορωνοπανδημίας τα κυβερνητικά σάρωθρα που παριστάνουν τους πυλώνες της σταθερότητας στις χώρες τους, σαρώνουν στο διάβα τους κάθε σημείο αλήθειας, μηδενίζουν τον άνθρωπο έως εξευτελισμού, διώκουν οτιδήποτε εκπροσωπεί την αξιοπρέπεια και την ελευθερία.

Οι κυβερνητικές μαϊμούδες των χωρών του «προηγμένου» κόσμου φτάνουν μέχρι την παράνοια της υποχρεωτικότητας των εmvολιασμών, (και βέβαια μόνο εmvόλια δεν είναι τα εν λόγω γενετικά σκευάσματα), ονομάζοντάς τα εmvόλια προκαλούν την απαιτούμενη σύγχυση για να πετύχουν την πλύση εγκεφάλου των λαών…

Κόντρα σε όλο αυτό το σκηνικό τρόμου που στήνεται καθημερινά από τα κυβερνητικά μορμολύκεια και σερβίρεται στις μάζες από τις απόλυτα χειραγωγήσιμες μαριονέτες τους που είναι τα εξωνημένα Μέσα Μαζικού Εξευτελισμού, βρίσκονται όλοι οι εκείνοι οι άνθρωποι που δεν αντέχουν να μένουν απαθείς βλέποντας το ψέμα να κυριαρχεί, που δεν συμπράττουν με την ενορχηστρωμένη απάτη, που δεν συναινούν με την άθλια προπαγάνδα· θεωρούν ως επιβαλλόμενο καθήκον της ανθρώπινης αξιοπρέπειας την μάχη με εκείνες τις σκοτεινές δυνάμεις που οδηγούν τις κοινωνίες στο αδιέξοδο μέχρι το πλήρες σβήσιμο του έμψυχου ανθρώπου και την αντικατάστασή του με το εικονικό και ψηφιακό του απείκασμα.

Φωτεινό παράδειγμα ανθρώπου που προβάλλει τον ορθό λόγο και αντιτάσσεται σε αυτό το τρομώδες παραλήρημα που βιώνουμε στους καιρούς του υγειονομικού ολοκληρωτισμού, είναι και ο Νόβακ Τζόκοβιτς, ο πρωταθλητής των αρετών και αξιών που επιτάσσουν οι ανώτερες πνευματικές ενέργειες στον άνθρωπο και δεν τον αφήνουν να βουτηχτεί στον βούρκο των κυβερνητικών εντολών και απαιτήσεων.

Φωτεινό παράδειγμα για όλους τους ανθρώπους που επιμένουν να δικαιολογούν την έννοια της λέξης άνθρωπος, που υπεράνω κυβερνητικών επιταγών και απαιτήσεων προτάσσουν το ήθος και την ανδροπρέπεια, απέναντι στις εντολές των νέων «Φύρερ» που επιθυμούν να επικαλύψουν την πραγματικότητα με την εγκληματική παραφροσύνη τους, οδηγώντας τις κοινωνίες με μαθηματική ακρίβεια στα νέα ψηφιακά κρεματόρια.

Αντιτείνουν τον υψηλό σκοπό του ανθρώπου που είναι το βάδισμα στην πάμφωτη οδό της αυτογνωσίας για να ζήσει εναρμονισμένος με τις ανώτερες αξίες που εφορμώνται από την ελευθερία και τα πηγαία και ζωτικά νάματά της

Και αυτή την φορά το μπαλάκι που πέταξε ο Νόβακ Τζόκοβιτς, σχίζοντας το δίχτυ της επίπλαστης δημοκρατίας, επιστρέφει δριμύτατο για να συντρίψει μέχρι τέλους το σάπιο και άθλιο αυτό οικοδόμημα που χτίζουν νυχθημερόν οι ενορχηστρωτές της Νέας Τάξης Πραγμάτων, θεωρώντας πως μπορούν εντός του να φυλακίσουν την ανθρωπότητα.

Αργύρης Καραβούλιας

ΦΩΤΟ-ΦΑΝΕΙΑ... ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ...

Η Επιφάνεια του Θεϊκού Φωτός με την απαυγάζουσα λάμψη της υδάτινης ρίζας του, λαμπρύνει την δημιουργία και αποκαθάρει τον κόσμο κατά την ρίψη του μαιάνδρου-σταυρού στα κοσμικά ύδατα…

Η έκλαμπρη εορτή των Θεοφανείων δίνει στον άνθρωπο την φωταύγουσα ευ-λογία για την ανέλιξή του στην άχρονη σπείρα του πεπρωμένου του…

Ευχές για δύναμη και εξυγίανση της κοινωνίας από τα μισερά σκοτάδια της άγνοιας που κάποιοι θέλουν βιαίως να επιβάλλουν, ευχές πηγάζουσες από τα ύδατα της Θεϊκής Στυγός για την άφιξη της Νεμέσεως σημαίνοντας την αρχή μιας ελεύθερης ανθρωπότητας.

Χρονιά Πολλά και γεμάτα από τις ανώτερες δονήσεις της χαράς και της ευτυχίας, της δημιουργικότητας και της αυτογνωσίας, χρόνια καλά και ρέοντα με αφθονία και ευφροσύνη!!!

Αργύρης Καραβούλιας

2022 - ΕΤΟΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑΣ ΚΙ ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ

Στην ατέρμονη διαδοχή των χρονικών κύκλων το 2022 ας ευθυγραμμίσει τον άνθρωπο με το υψηλό του πεπρωμένο, διανοίγοντας τις πύλες της Αλήθειας, της Γνώσης και της Δύναμης, οδηγώντας τον στον δρόμο της αυτοπραγμάτωσης και της υλοποίησης κάθε στόχου.

Η νέα χρονιά να φωτίσει το πνεύμα, να διευρύνει την αντίληψη, ευχές θάλλουσες, βγαλμένες από την μαγική διάσταση της καρδιάς και του πνεύματος την υψηλή δόνηση για ένα διαφορετικό, ξεχωριστό και ευτυχισμένο 2022, λουσμένο με τα φωτόνια της συνειδητότητας και της αφύπνισης.

Το 2022 να βιώσουμε το θεϊκό άγγιγμα της άχρονης απεραντοσύνης, να νιώσουμε το θαύμα, να ζήσουμε το παν.

Η σπείρα του χρόνου καθρέφτης της σπείρας του γενετικού μας κώδικα, να σηματοδοτήσει το 2022 με τις ανώτερες αξίες της ΔΙΑ-Νόησης και του ελληνικού Λόγου, να ωθήσει τον άνθρωπο στην αυτογνωσία σχίζοντας δια παντός τα σκοτεινά πέπλα της άγνοιας και της λήθης…

Το 2022 είθε να είναι η χρονιά της εξόδου από τα σκοτάδια της γενετικής σκλαβιάς που απεργάζονται οι παγκοσμιοποιητές με εργαλεία τις μεγάλες επανεκκινήσεις τους και τις νέες «κανονικότητες...».

Αργύρης Καραβούλιας

Το Πανανθρώπινο Μήνυμα των Χριστουγέννων...

Το πέρασμα στην γήινη ενσάρκωση ηλιακών θεοτήτων συντελεί από την απαρχή του χρόνου στην φωτεινή μας πλεύση μέχρι την θεϊκή αυτοπραγμάτωση που αποτελεί την ουσιαστική επιτομή του «αναθρών ά όπωπε …».

Με την έλευση των Χριστουγέννων o γήινος άξονας συγχρονίζεται στην επικράτεια της θεότητας κομίζοντας στο πεπερασμένο την ευκρασία του απείρου.

Τα φετινά Χριστούγεννα ας γευτούμε την ύψιστη πνευματική περιπέτεια του άνω θρώσκω συντονίζοντας την ζωή μας με την ανιδιοτελή αγάπη που ευαγγελίζεται το πανανθρώπινο μήνυμά τους!

Το αστέρι των Χριστουγέννων με το χαρμόσυνο φως του να φωτίσει την ομορφιά της ψυχής μας οδηγώντας στον δρόμο της γέννησης της αλήθειας, της ανα-γέννησης και της αυτοπραγμάτωσης μας…

Ευχές πηγάζουσες από την καρδιά για την συμμετοχή μας στην ουσιαστική μέθεξη της γέννησης του θεανθρώπου, βγαίνοντας οριστικά από τα σκοτάδια που επιβάλλουν μισάνθρωπα συστήματα και καταχθόνιες εξουσίες στο όνομα υγειονομικών ολοκληρωτισμών.

Χρόνια Πολλά και Καλά Χριστούγεννα γεμάτα από την απαυγάζουσα χαρά τους και το θεϊκό τους αγκάλιασμα…

Αργύρης Καραβούλιας

Ζήσε το όνειρο…ονειρέψου την ζωή...!

Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα της σημερινής κοινωνίας και της ζωής μέσα σε αυτή έχει να κάνει με τον τρόπο που αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου.

Σε μία κεκτημένη ταχύτητα όπου αυτά που μπορείς να δεις είναι εκ των προτέρων παρατεταγμένα έτσι που μόνο την σκιά τους μπορείς να συλλάβεις, άλλωστε δεν υπάρχει υπόσταση μεγαλύτερη πέραν της σκιάς στα πράγματα που η κοινωνία σαν μόρφωμα σου επιτρέπει να δεις, σε μια τέτοια κοινωνία ο χρόνος λογαριάζεται πολύτιμος.

Ο πίνακας Le Principe du plaisir ή γνωστός και ως Portrait of Edward James (Η αρχή της ευχαρίστησης/Πορτραίτο του Εντουαρντ Τζέιμς) του Ρενέ Μαγκρίτ

 

Το τι ακριβώς σημαίνει αυτό το πολύτιμος μπορούμε να το φανταστούμε. Κατά πως λογαριάζονται και τα δάση πολύτιμα, εφόσον έχουν πρώτα γίνει μια μάζα από κάρβουνο…

Σε αυτό τον πολύτιμο χρόνο που σαν χοάνη γεμίζεται με πάσης φύσεως σκουπίδια και που σαν αυτόματα ποτέ δεν μπαίνουμε στον κόπο να την καθαρίσουμε, η στιγμή της ζωής μας φαντάζει σαν παραίσθηση μανιακού καλλιτέχνη.

Δεν μπορείς να ζήσεις την στιγμή όταν τρέχεις πίσω από την ιδέα χρόνο για να προλάβεις την αυταπάτη σου. Και σε αυτή την πλύση εγκεφάλου που υφιστάμεθα από πολύ νωρίς, το κομμάτι εκείνου του εαυτού μας που θέλει να ονειρευτεί πίσω από τον χρόνο, έχουμε μάθει να το παραπετάμε σαν αχρείαστο, αφού έτσι και αλλιώς δεν αποφέρει λογιστικά αθροίσματα στην κενότητά μας.

Η σαν στοιχειωμένη με τρόμο απαίτηση να είσαι πρακτικός σήμαινε να αποφεύγεις να ονειρεύεσαι, να ονειρεύεσαι με γνώμονα την λογική, την πειθαρχημένη λογική, εκείνη που σε περικλείει στις απόψεις των άλλων.

Δεν μπορώ να φανταστώ φτωχότερη ζωή από μια ζωή χωρίς όνειρα, χωρίς παραμύθια, χωρίς φανταστικά σύμπαντα όπου τα πάντα είναι πραγματοποιήσιμα και όλα πλάθονται σε ένα διαρκές και άχρονο τώρα. Τίποτα περισσότερο δηλαδή από αυτό για το οποίο πλαστήκαμε.

Και όμως περνάμε την ζωή μας φυλακισμένοι σε μια άκαμπτη λογική που θέλει την πραγματικότητα συμπαγή και δεδομένη, που θέλει τις ζωές μας δοσμένες και προδιαγραμμένες, που θέλει το δυναμικό μας προεξοφλημένο και μετρήσιμο.

Ονειρεύομαι σημαίνει πλέον δίνω στον εαυτό μου την δυνατότητα να κρυφοκοιτάξει για κλάσματα του δευτερολέπτου σε εκείνη την θάλασσα του αγνώστου και με μιας να γυρίσει το βλέμμα τρομαγμένο μήπως και παρασυρθεί από την απόκοσμη αύρα της.

Φοβούμαστε να γευτούμε το όνειρό μας, να αφήσουμε ελεύθερους τους εαυτούς μας να τρέξουν προς τα όνειρά τους, να ξεχάσουν την φυλακισμένη τους εκδοχή για τον κόσμο και την θεώρησή τους από την κλειδαρότρυπα για αυτόν και να ανοιχτούν στο πέλαγος του απρόσιτου και του ονειρικού.

Τα πράγματα ακολουθούν συνήθως την πορεία εκείνη που το δικό μας εσωτερικό φως μπορεί και διακρίνει, και όσο λιγότερο αυτό το φως τόσο περισσότερο αγκομαχάς πίσω από συνταγές άλλων για την ζωή, πίσω από πρέπει και επιβάλλεται, αδυνατώντας να δημιουργήσεις εσύ τα όνειρά σου και να ζήσεις εκεί.

Να γίνεις ήλιος και σελήνη, να μοιραστείς με όλα τα πλάσματα τα δώρα του θεού που σαν συμπαντικό παιδί του σου χάρισε, να γεμίσεις κάθε γνωστό και άγνωστο σύμπαν με την παρουσία σου.

Δεν υπάρχει πιο τραγική μοίρα για τον άνθρωπο, αυτό το παιδί των

ονείρων, από αυτή που του επεφύλασσε η πραγματικότητα που μέσα στην τρομώδη αϋπνία του δημιούργησε. Ξέχασε τα όνειρά του, φοβάται να ονειρευτεί, να αποδράσει από το ψεύτικο κελί του, να χαθεί σαν έκλαμψη στο πιο μακρινό σημείο του παντός, να γεννηθεί και πάλι δημιουργώντας αυτός την ζωή του.

Τα όνειρα πλέον που κάνουν οι άνθρωποι έχουν το απωθημένο της καταναλωτικής σχιζοφρένειας, όσο πιο κοντά στην πραγματικότητα ονειρεύεσαι τόσο πιο μακριά από την πηγή σου αρρωσταίνεις. Άλλωστε «και όλα όσα βλέπουμε και όσα νομίζουμε, το όνειρο ενός ονείρου είναι μονάχα…».

© Αργύρης Καραβούλιας (δημοσιευμένο άρθρο σε έντυπο του ημερήσιου τύπου)

ΥΓΕΙΝΟΜΙΚΟΙ ΣΕ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Στον αντίποδα της τυραννικής επιβολής των emv-ολίων και της υποχρεωτικότητας οι υγειονομικοί που βρίσκονται σε αναστολή εργασίας, επειδή έπραξαν το αυτονόητο, δεν συναίνεσαν σε ιατρικές πράξεις που γίνονται χωρίς τη θέληση του ατόμου, συνεχίζουν ακάθεκτοι τον αγώνα τους μέχρι αυτός να δικαιωθεί, μέχρι να αρθούν τα περιοριστικά μέτρα της υγειονομικής δικτατορίας.

Αν ως κοινωνία συνεχίζουμε αμέτοχοι και θεατές σε αυτό το έγκλημα κατά της δημοκρατίας που συντελείται, αν συνεχίζουμε χωρίς να σταθούμε όλοι στο πλευρό όλων αυτών που βρίσκονται στον δρόμο, επειδή δεν συναινούν με τους νέους Μένγκελε, το μέλλον που μας περιμένει θα είναι από δυστοπικό έως ανύπαρκτο.

Αν κάποιοι νοιάζονταν για την υγεία μας, θα είχαν φροντίσει από πολύ νωρίς να εξυγιάνουν αυτόν το δυσώδη τόπο της δημόσιας υγείας, που εργολαβικά και μαφιόζικα, οι πολιτικοί με τις υποστηριζόμενες από αυτούς συντεχνίες τον διέλυσαν οριστικά.

Επειδή το κορωνό-αφήγημα πρέπει να κρατάει αναμμένη την φωτιά της παγκοσμιοποίησης, και οι μεγάλες επανεκκινήσεις πρέπει για να ευδοκιμήσουν να χαράξουν ευδιάκριτα τα ίχνη τους στο σώμα μας, δεν πρέπει ποτέ να αποδεχτούμε καμία υποχρεωτικότητα στους emv-ολιασμούς για τον υποτιθέμενο ιό , ποτέ καμία ιατρική πράξη στο σώμα μας χωρίς την δική μας συγκατάθεση και συναίνεση.

Αργύρης Καραβούλιας

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΑΝΑΣΥΝΔΕΣΗ...

Ενορχηστρωμένα και μεθοδικά γίνεται μια παγκόσμια πλύση εγκεφάλου για να επικρατήσει η μονομερής λογική της αλλοπαθητικής (ή συμβατικής) ιατρικής. Μέχρι τώρα οι εναλλακτικές θεραπευτικές μέθοδοι για πολλούς ανθρώπους ήταν το επόμενο στάδιο, οδηγούνταν σε αυτές μετά τα αδιέξοδα που συναντούσαν κατά την επαφή τους με τη κατεστημένη ιατρική, που ασφαλώς δεν έχει καμία σχέση με την έννοια του όρου όπως την ανέδειξε ο ηνίοχος Ιπποκράτης, μια ιατρική που πολλές φορές δεν είναι τίποτα περισσότερο από θλιβερή μαριονέτα των φαρμακευτικών καρτέλ.

Τα τελευταία δύο χρόνια, με αφορμή την «ψευτοπανδημία..» ενός «ψευτό-ιού…», η ανθρωπότητα διολισθαίνει με μεγάλη ταχύτητα σε επικίνδυνα μονοπάτια που οδηγούν σε απελπιστικά αδιέξοδα και τα οποία καταλήγουν σε ένα εφιαλτικό τέρμα.

Αυτή η παγκόσμια μεθόδευση για υποχρεωτικούς εmv-ολιασμούς από σκευάσματα που δεν είναι εmv-όλια και δεν έχουν να κάνουν με καμία ανοσοποίηση όπως θέλουν να τα πλασάρουν, εξυπηρετεί άλλους σκοπούς πέραν της επιστήμης και συνάδει με τις επιταγές της παγκοσμιοποίησης και της υλοποίησης της ατζέντας των επικυρίαρχων για την νέα κανονικότητα.

Κυρίως όμως μέσα από όλο αυτό τείνουμε να ξεχάσουμε πως η επιστήμη της ιατρικής, όπως εφαρμόστηκε τα τελευταία διακόσια χρόνια κυρίως στον δυτικό κόσμο, περιόρισε τον άνθρωπο σε ένα στενό και αδιάφορο βιολογικό πλαίσιο αδιαφορώντας για την ψυχική του υπόσταση, την δονητική του ταυτότητα, την παντού και πάντα παρούσα σύνδεση ύλης και πνεύματος, την επαφή με την ολότητα.

Οι εξουσιαστικοί μηχανισμοί με την κερδο-ιατρική που τους εκπροσωπεί επιχειρούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε ότι ολόκληρο το σύμπαν δεν είναι τίποτα άλλο από ενέργεια σε διάφορα μήκη κύματος, που δονείται σε διαφορετικές συχνότητες. Οι υψηλότερες συχνότητες είναι καθαρό φως, οι σκέψεις και τα συναισθήματά μας είναι απλώς διαφορετικές συχνότητες δόνησης, ακόμα και το φυσικό μας σώμα δεν είναι τίποτα άλλο από συμπιεσμένη ενέργεια.

Αυτό που βιώνουμε ως «θετικές» σκέψεις είναι ενεργειακά πρότυπα που είναι διαυγή και αραιά, ενώ τα ενεργειακά μοτίβα της «αρνητικής» σκέψης είναι πιο σκοτεινά και πυκνά (Δονητική Ιατρική, Richard Gerber, M.D.). Τα πάντα αποτελούν ένα ενιαίο πεδίο και ο άνθρωπος πρέπει να ευθυγραμμιστεί με την Μεγάλη δική του Επανασύνδεση και να αχρηστέψει την Μεγάλη Επανεκκίνηση της Νέας Τάξης Πραγμάτων.

Πέραν της εmv-όλιο-ιατρικής, άλλες ιατρικές μέθοδοι όπως π.χ. η ομοιοπαθητική, ενισχύουν την ενεργειακή φύση του ανθρώπου για να μπορέσει να επέλθει ουσιαστική και αληθινή θεραπεία, η λήψη ενός φαρμάκου είναι μέρος μιας αλληλοσυσχέτισης δονήσεων, ενεργειακών πεδίων, νοητικής στάσης, πνευματικής σύνδεσης του ατόμου με την κοσμική πηγή, αγκαλιάσματος του φυσικού και ενεργειακού σώματος.

Σήμερα, φαίνεται πως “το φάντασμα στην μηχανή” (*υπονοείται ο ανθρώπινος νους που κινεί το σώμα αν το δούμε ως μια μηχανή. Όρος που έχει επικρατήσει από το βιβλίο Ένα Φάντασμα στη Μηχανή του Arthur Koestler), έχει ξεχαστεί βλέποντας μόνο την μηχανή.

Ο άνθρωπος σε μια κρίσιμη και μοναδική καμπή στην ιστορία του ή θα αναλάβει δράση ως επιτομή της αποστολής του ακυρώνοντας τα σενάρια που τον μετατρέπουν σε άψυχη μαριονέτα, ή θα καταλήξει ιστορική ανάμνηση, σε ένα ψηφιακό μέλλον ενός θνήσκοντος δυστοπικού κόσμου.

Αργύρης Καραβούλιας